جزییات پیگیری حق مردم در قضیه عوارض آلاینده
نامه شورای اسلامی شهر وحدتیه شهرستان دشتستان استان بوشهر
دست ما کوتاه و خرما بر نخیل
این شورا به نمایندگی از طرف مردم شریف وحدتیه که چه در قبل و چه در حین و چه در بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی در عرصه های مختلف اعم از راهپیماییها و نبرد علیه دشمن خارجی که همه هستی این ملت را نشانه گرفته بود و در تحریم ها و همه سختی ها دین خود را به اسلام و انقلاب ادا نمودند تا درختی را که توسط معمار کبیر انقلاب غرس و توسط خون جوانان همین مردم آبیاری شد تا روزی از ثمره مبارکه این انقلاب استفاده نمایند مطالبی را به سمع و نظر آقایان می رساند.
قریب پانزده سال است که مردم محروم و مظلوم شهر وحدتیه گازهای مسموم و بد بوی مشعل های چاه های نفت نرگسی که در محدوده این شهر واقع شده است را استنشاق و استشمام می نمایند و با این معضل دست و پنجه نرم می نمایند. مدت پانزده سال است که محصولات کشاورزی همین مردم در معرض فساد و سایر عوارض جانبی قرار دارد. سالیان سال است که مردم محروم وحدتیه چشم به راهند تا از منافع این نعمات خدادادی بهره مند شوند و به همین جهت هر سختی را متحمل گردیده اند. همین مردم به امید اینکه نمایندگان آن ها خواسته اشان را برآورده سازند به پای صندوق های رأی رفتند و به آنان رأی دادند تا نسبت به استیفای حقشان اقدام نمایند. علی رغم اینکه خود دولت جمهوری اسلامی تصویب نموده اند به شهرداری هایی که در محدوده آن ها چاه های نفت واقع شده است یک درصد عوارض صنایع آلاینده تعلق می گیرد که آلایندگی این چاه ها مورد تأیید سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته که مدارک آن موجود می باشد و همه مسؤولان امر در جریان کار قرار دارند. (نامه شماره 3/6657 ـ 2 مورخه 28 اسفند 1384 سازمان محیط زیست کشور).
از سال 82 این عوارض می بایست پرداخت گردد که با وجود این از سال 86 با وجود پی گیری های بی وقفه این شورا و شهرداری وحدتیه از کانال های مختلف سرانجام اداره کل امور مالیاتی رأی بر پرداخت مبلغ سه میلیارد و سیصد میلیون تومان در حق شهرداری وحدتیه صادر نمود که هر بار مسؤولان شرکت نفت گچساران از پرداخت آن استنکاف ورزیدند و به جای اینکه در استیفای حق مردم شریف که حق طبیعی اشان می باشد اقدام نمایند سعی و تلاش نمودند تا این حق الهی را از آنان بستانند و همین طور هم شد. بر اساس آخرین دستورالعملی که به این شورا واصل گردیده است (83384/2/100/1387 مورخه 27 اسفند 1387) برای اینکه این مبلغ که تنها عوارض یکسال است به مردم نرسد با تلاش مسؤولین نفت و سازمان حفاظت محیط زیست کشور کلا این موضوع را منتفی نمودند و چاه های نفت نرگسی را از لیست صنایع آلاینده خارج نمودند که جای بسی تأسف است که به جای تلاش برای اعطای حق مردم به آنان در دولت عدالت محور در نادیده گرفتن حق مردم شود. لذا این شورا با تمام امیدواری که به مردم شهر وحدتیه در گرفتن حقشان می داد اینکه چاره ای جز دادن خبر ناامیدی و یأس به آنان ندارد. البته اینجا است که جمله (حق گرفتنی است نه دادنی) الحق یوخذ و لا یعطی مصداق پیدا می نماید. چرا بین وضع قانون و اجرای آن در کشور اسلامی این همه باید تعارض باشد؟ قانونی که قانونگذار خود وضع می نماید و مردم را به مزایای آن امیدوار می سازد یک دستگاه دولتی به راحتی آن را با یک بخشنامه لغو می نماید؟ مگر شوراها برای احقاق حق مردم به وجود نیامده اند؟ مگر قانونی نیستند؟ شورایی که دو سال تمام مراحل قانونی را رفته و حق مردم را به اثبات رسانیده است و اکنون تلاشش هیچ ثمری نمی دهد ... شورایی که دو سال است اصرارملاقات با نماینده دولت
(استاندار) را دارد و موفق نمی شود ... شورایی که هر چه نامه نگاری می نماید و هیچ وقعی بر آن مترتب نیست ... شورایی که برای ملاقات با یک مسؤول رده پایین بایستی به درب بسته بر بخورد و یا به دنبال مسؤولی بدود تا مشکل مردمش را با ایشان در میان بگذارند و ... شورایی که تمامی انتظارات متوجه آنست. با توجه به تبلیغی که در آستانه انتخابات از سوی رسانه ها می شود که مردم رأی دهید تا نمایندگان شما مشکلاتتان را پی گیری نمایند.
با این برخوردها چگونه و با چه امیدی می تواند در جهت احقاق حق مردم امیدوار باشد؟ مگر نفت در دل زمینی که مال خود مردم است بیرون نمی آید؟ مگر خداوند آن را برای همین مردم قرار نداده است؟ مگر در هر منطقه ای باشد نباید موجب رونق آن دیار گردد؟ ما معتقدیم که نفت ثروت می است چرا منافع آن باید در جاهای دیگر هزینه شود؟ جایی دیگر آباد شود و شهری که از دل آن نفت بیرون می آید در فقر و محرومیت بماند و هر روز بر اثر نبود امکانات جوانان به بیراهه ها کشانده شوند یا در اثر نبود جاده و خیابان آنان در اثر حوادث جان خود را از دست دهند. پاسخگوی خون آنان کیست؟ آیا آنهایی که این صنایع را از حالت آلایندگی خارج نموده اند ارزش سه میلیارد و سیصد میلیون تومان برای آنان برتر از جان و رفاه مردم وحدتیه است که اینگونه باعث مهجوریت و محرومیت مردم وحدتیه شوند؟ و دهها سؤوال دیگر. اینک بر مسؤولان است که کمی اندیشه نمایند و با درایت و دلسوزی خود در جهت استیفای حق مردم محروم وحدتیه تلاش نمایند که مردم به فرمود امام راحل ولی نعمتان ما هستند. (والله الموفق و هو المعین)افسوس که ... ره بس دراز است و مقصد بس بعید دست ما کوتاه و خرما بر نخیل در پایان متذکر می گردد. اعضای شورای اسلامی شهر وحدتیه و شهردار شهر ضمن اطلاع رسانی به مردم خود در محافل عمومی بر حسب وظیفه خطیری که به عهده دارند متعاقباً تصمیمات مقتضی را خواهند گرفت.
شورای اسلامی شهر وحدتیه
دست ما کوتاه و خرما بر نخیل
این شورا به نمایندگی از طرف مردم شریف وحدتیه که چه در قبل و چه در حین و چه در بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی در عرصه های مختلف اعم از راهپیماییها و نبرد علیه دشمن خارجی که همه هستی این ملت را نشانه گرفته بود و در تحریم ها و همه سختی ها دین خود را به اسلام و انقلاب ادا نمودند تا درختی را که توسط معمار کبیر انقلاب غرس و توسط خون جوانان همین مردم آبیاری شد تا روزی از ثمره مبارکه این انقلاب استفاده نمایند مطالبی را به سمع و نظر آقایان می رساند.
قریب پانزده سال است که مردم محروم و مظلوم شهر وحدتیه گازهای مسموم و بد بوی مشعل های چاه های نفت نرگسی که در محدوده این شهر واقع شده است را استنشاق و استشمام می نمایند و با این معضل دست و پنجه نرم می نمایند. مدت پانزده سال است که محصولات کشاورزی همین مردم در معرض فساد و سایر عوارض جانبی قرار دارد. سالیان سال است که مردم محروم وحدتیه چشم به راهند تا از منافع این نعمات خدادادی بهره مند شوند و به همین جهت هر سختی را متحمل گردیده اند. همین مردم به امید اینکه نمایندگان آن ها خواسته اشان را برآورده سازند به پای صندوق های رأی رفتند و به آنان رأی دادند تا نسبت به استیفای حقشان اقدام نمایند. علی رغم اینکه خود دولت جمهوری اسلامی تصویب نموده اند به شهرداری هایی که در محدوده آن ها چاه های نفت واقع شده است یک درصد عوارض صنایع آلاینده تعلق می گیرد که آلایندگی این چاه ها مورد تأیید سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته که مدارک آن موجود می باشد و همه مسؤولان امر در جریان کار قرار دارند. (نامه شماره 3/6657 ـ 2 مورخه 28 اسفند 1384 سازمان محیط زیست کشور).
از سال 82 این عوارض می بایست پرداخت گردد که با وجود این از سال 86 با وجود پی گیری های بی وقفه این شورا و شهرداری وحدتیه از کانال های مختلف سرانجام اداره کل امور مالیاتی رأی بر پرداخت مبلغ سه میلیارد و سیصد میلیون تومان در حق شهرداری وحدتیه صادر نمود که هر بار مسؤولان شرکت نفت گچساران از پرداخت آن استنکاف ورزیدند و به جای اینکه در استیفای حق مردم شریف که حق طبیعی اشان می باشد اقدام نمایند سعی و تلاش نمودند تا این حق الهی را از آنان بستانند و همین طور هم شد. بر اساس آخرین دستورالعملی که به این شورا واصل گردیده است (83384/2/100/1387 مورخه 27 اسفند 1387) برای اینکه این مبلغ که تنها عوارض یکسال است به مردم نرسد با تلاش مسؤولین نفت و سازمان حفاظت محیط زیست کشور کلا این موضوع را منتفی نمودند و چاه های نفت نرگسی را از لیست صنایع آلاینده خارج نمودند که جای بسی تأسف است که به جای تلاش برای اعطای حق مردم به آنان در دولت عدالت محور در نادیده گرفتن حق مردم شود. لذا این شورا با تمام امیدواری که به مردم شهر وحدتیه در گرفتن حقشان می داد اینکه چاره ای جز دادن خبر ناامیدی و یأس به آنان ندارد. البته اینجا است که جمله (حق گرفتنی است نه دادنی) الحق یوخذ و لا یعطی مصداق پیدا می نماید. چرا بین وضع قانون و اجرای آن در کشور اسلامی این همه باید تعارض باشد؟ قانونی که قانونگذار خود وضع می نماید و مردم را به مزایای آن امیدوار می سازد یک دستگاه دولتی به راحتی آن را با یک بخشنامه لغو می نماید؟ مگر شوراها برای احقاق حق مردم به وجود نیامده اند؟ مگر قانونی نیستند؟ شورایی که دو سال تمام مراحل قانونی را رفته و حق مردم را به اثبات رسانیده است و اکنون تلاشش هیچ ثمری نمی دهد ... شورایی که دو سال است اصرارملاقات با نماینده دولت
(استاندار) را دارد و موفق نمی شود ... شورایی که هر چه نامه نگاری می نماید و هیچ وقعی بر آن مترتب نیست ... شورایی که برای ملاقات با یک مسؤول رده پایین بایستی به درب بسته بر بخورد و یا به دنبال مسؤولی بدود تا مشکل مردمش را با ایشان در میان بگذارند و ... شورایی که تمامی انتظارات متوجه آنست. با توجه به تبلیغی که در آستانه انتخابات از سوی رسانه ها می شود که مردم رأی دهید تا نمایندگان شما مشکلاتتان را پی گیری نمایند.
با این برخوردها چگونه و با چه امیدی می تواند در جهت احقاق حق مردم امیدوار باشد؟ مگر نفت در دل زمینی که مال خود مردم است بیرون نمی آید؟ مگر خداوند آن را برای همین مردم قرار نداده است؟ مگر در هر منطقه ای باشد نباید موجب رونق آن دیار گردد؟ ما معتقدیم که نفت ثروت می است چرا منافع آن باید در جاهای دیگر هزینه شود؟ جایی دیگر آباد شود و شهری که از دل آن نفت بیرون می آید در فقر و محرومیت بماند و هر روز بر اثر نبود امکانات جوانان به بیراهه ها کشانده شوند یا در اثر نبود جاده و خیابان آنان در اثر حوادث جان خود را از دست دهند. پاسخگوی خون آنان کیست؟ آیا آنهایی که این صنایع را از حالت آلایندگی خارج نموده اند ارزش سه میلیارد و سیصد میلیون تومان برای آنان برتر از جان و رفاه مردم وحدتیه است که اینگونه باعث مهجوریت و محرومیت مردم وحدتیه شوند؟ و دهها سؤوال دیگر. اینک بر مسؤولان است که کمی اندیشه نمایند و با درایت و دلسوزی خود در جهت استیفای حق مردم محروم وحدتیه تلاش نمایند که مردم به فرمود امام راحل ولی نعمتان ما هستند. (والله الموفق و هو المعین)افسوس که ... ره بس دراز است و مقصد بس بعید دست ما کوتاه و خرما بر نخیل در پایان متذکر می گردد. اعضای شورای اسلامی شهر وحدتیه و شهردار شهر ضمن اطلاع رسانی به مردم خود در محافل عمومی بر حسب وظیفه خطیری که به عهده دارند متعاقباً تصمیمات مقتضی را خواهند گرفت.
شورای اسلامی شهر وحدتیه
منبع: اتحاد جنوب
+ نوشته شده در شنبه سیزدهم آبان ۱۳۹۱ ساعت 9:22 توسط امیداسماعیلی
|